De muziekindustrie heeft een gouden toekomst
Je hebt aan de ene kant iemand die graag een liedje wil zingen, en aan de andere kant iemand die graag dat liedje wil horen. De muziekindustrie dankt haar bestaan enkel en alleen aan het vervullen van die wederzijdse wens. En daarom sjouwen roadies met kabels, worden er affiches geplakt, zitten muzikanten dagen en nachten in studio’s, bouwen constructeurs aan nieuwe gitaren, verspreidt Prince 3 miljoen cd’s via een ochtendkrant en publiceren telecombedrijven een top-10 van ringtones. Alles om het juiste geluid naar het juiste oor te brengen.

De eerste tekenen dat het verspreiden van muziek best wat serieuze handel kon opleveren kwamen na het ontstaan van de boekdrukkunst. Uitgeverijen gingen zich specialiseren in het verkopen van genoteerde composities die door elk handig pianist overal waar een redelijke piano stond tot leven konden worden gebracht. Maar de oeroude uitdrukkingsvorm “Muziek” kreeg gaande weg de vorige eeuw pas een échte boost door een handige alliantie aan te gaan met een nieuw beschikbare energievorm die uit de stopcontracten in onze muren kwam: elektriciteit! De wetenschap zorgde voor kennis en apparatuur om muziek vast te leggen en flink te laten klinken en er ontstond een nieuwe handel met nieuwe spelers, kortom een nieuwe muziekindustrie. De uitgeverijen overleefden deze slag wonderwel, zij bezaten immers het repertoire, en zij werden de smeerolie op een mondiale markt van studio’s, artiesten, managers en platenmaatschappijen met daar om heen draaiende carrousels van promotiekantoren, radiostations, tijdschriften, mode artikelen, reclame, filmscores en ga zo maar door.

De hoofdlijnen in het elektrisch tijdperk van de muziekindustrie waren echter vrij overzichtelijk: artiesten werden gepromoot via radio- en tv stations en hun performances werden vastgelegd op schijfjes die verkocht konden worden. De verkoop van deze schijfjes met muziek werd de belangrijkste en meest betrouwbare geldstroom en jaarlijks werden miljoenen schijven en schijfjes door bestelbusjes overal ter wereld naar winkels gereden waar liefhebbers hun favoriete muziek konden kopen. De wetenschappers gingen verder met het uitpluizen van mogelijkheden om muziek op te slaan en zo’n 25 jaar geleden verscheen het eerste schijfje waarop muziek was vastgelegd in de vorm van een opeenvolging van ja-tjes en nee-tjes, kortom als een ordening van informatie. Dit was een definitieve stap: voorheen kon muziek alleen worden vastgelegd d.m.v. materie zoals de ijzerdeeltjes op een tape en de groeven in een grammofoonplaat. De bestaande muziekindustrie dacht hoofdzakelijk aan schijfjes verkopen en beleefde voor de laatste keer een wereldwijd orgasme door alles wat er in de kast lag op cd’s te pleuren en nóg een keer in de winkels te leggen.

Helaas zorgde een andere technische ontwikkeling voor een stevige kater in de hoogste burelen van de Majors; het internet! De overdracht van muziek was immers ontdaan van materiële voorwaarden en kon als informatie door een telefoondraad en zelfs door de lucht verzonden worden. Daardoor kwam het niet alleen voor iedereen beschikbaar, de meest ingrijpende verandering was dat ook iedereen muziek kon verspreiden. Toen werd ineens het belang van de plastiek schijfjes twijfelachtig want voor “de Muziek” ontstonden totaal nieuwe wegen om van de mond van de artiest naar het oor van de liefhebber te komen.

Zoals de geschiedenis ons leert ontstaat er op zo’n moment een nieuwe industrie met nieuwe spelers. De grondwet blijft hetzelfde: iemand wil gehoord worden en een ander wil daar graag naar luisteren, zorg dat die 2 hun zin krijgen en de tent draait. Klagen helpt niet, creativiteit wél! Want met “de Muziek” is niets aan de hand, in tegenstelling tot wat de grootverdieners van de oude industrie ons doen willen geloven. Er is nog nooit zoveel muziek geproduceerd, er is nog nooit zoveel live muziek geweest (met een ongekende variëteit) en er is nog nooit zoveel muziek uitgezonden en toegepast in aanverwante media. En de industrie? Die zal, om het op z’n Zuid-Nederlands te zeggen, zich in het informatica tijdperk wel gaan zetten.

ThuisBertusPodiumMuziekZolderWoordWinkelContact   /   biebspinselsde oude doosgeneuzelpoeziealbum

Klets
Het is me wat met dat vinyl20.08.2019
De kinderen van Mitrovica03.11.2011
De muziekindustrie30.08.2007
test TOPTONE POLSTERING01.02.1998
Een sax is een mooi ding01.07.1997
Mooi aan een dwarsfluit?01.07.1997